Polecamy nagrobki najwyższej jakości
Zadzwoń! 509 535 062
- Zaproponujemy styl nagrobka
- Wykonamy profesjonalnie i w ustalonym terminie
Kilka słów o nagrobkach i tradycji zaznaczania miejsc pochówku
Już od tysiącleci ludzie upamiętniają miejsca pochówku zmarłych w różny, ale zawsze szczególny sposób. Na terenie Europy i dzisiejszej Polski czasami były to tylko usypane z ziemi kurhany lub kopce, które pomimo użycia z pozoru nietrwałego w tworzeniu formy materiału przetrwały tysiąclecia, a czasem bardziej zaawansowane układy elementów kamiennych, zwane budowlami megalitycznymi, które trwają do dziś od sześciu lub siedmiu tysięcy lat. W Polsce przetrwało sporo kurhanów, niektóre są bardzo znane, jak na przykład kurhan Krakusa i kurhan Wandy, ale jest wiele innych w różnych częściach kraju i bardzo łatwo pomylić je ze zwykłymi pagórkami. Najstarsze, proste budowle megalityczne składające się z ziemnego pagórka i specjalnie ustawionych kamieni pochodzą sprzed sześciu tysięcy lat i z racji miejsca odkrycia nazywane są kopcami kujawskimi, ale można je spotkać na Kujawach i na Pomorzu. Inne, najbardziej charakterystyczne budowle megalityczne znajdują się na wyspach brytyjskich i we Francji. Ze względu na formę podzielono je na trzy rodzaje: dolmeny (trzy lub cztery kamienne płyty ustawione pionowo do gruntu i przykryte kamieniem w pozycji poziomej), menhiry (pionowo wkopane w ziemię pojedyncze słupy kamienne), kromlechy (koliste konstrukcje z kamieni ustawionych pionowo i poziomo). Były to miejsca pochówku pojedynczych osób, a czasem miejsca pochówku zbiorowego kilku osób. Forma nagrobków związana była oczywiście ze znaczeniem osób, których miejsce pochówku zaznaczały. Z nastaniem chrześcijaństwa najznamienitsze i najbardziej zasłużone osoby grzebane były na terenie kościołów i oznaczane kamienną płytą z krzyżem w ścianie lub podłodze. W szczególnych przypadkach budowano w kościołach sarkofagi. Dzięki temu wiele grobów wraz z budowlami sakralnymi zachowało się do dziś w bardzo dobrym stanie. W okresie renesansu nagrobki w kościołach zaczęły przyjmować bardziej dekoracyjną formę, często wielokondygnacyjną. Mniej więcej od XVIII wieku nagrobki przyjęły w większości skromniejszą formę nagrobków z umiejscowieniem ich na cmentarzach. Według rozporządzeń pozostawionych przez osoby zmarłe, a także uznania rodzin na cmentarzach można spotkać różne formy nagrobków, od prostych kamiennych tablic do rozbudowanych rodzinnych grobowców.